Όπως στο δρόμο, έτσι και στη ζωή, αν δεν συνεργαστούμε χρησιμοποιώντας τη λογική, το φιλότιμο και τους «καθρέφτες», δεν θα μοιραστούμε τους «δρόμους» σωστά και δεν θα φτάσουμε ασφαλείς στον προορισμό μας.
Αντ’ αυτού τί βλέπουμε σήμερα; Χιλιάδες ανεμβολίαστους νοσηλευτές και γιατρούς, νεαρούς που δολοφονούν τις γυναίκες τους, κακούς οδηγούς εντός και εκτός πόλεων, συντρόφους ή συνεργάτες κακοποιημένους ψυχικά ή και σωματικά, άντρες νάρκισσους που το παίζουν εργένηδες κρατώντας κρυφές τις γκόμενές τους, όπως επίσης και γυναίκες που θέλουν να κάνουν οικογένεια για κοινωνικούς λόγους, χωρίς εν τέλει να μπορούν να μεγαλώσουν παιδιά με παιδεία και ήθος. Ούτε λογική, ούτε φιλότιμο, ούτε «καθρέφτες».
Όταν γίνει το κακό λοιπόν, η ατυχέστερη όλων έκφραση είναι η «κακιά στιγμή».
Κακιά στιγμή είναι εάν εκεί που ποτίζεις, βγει το λάστιχο από τη βρύση και πιτσιλίσεις λίγο τον διπλανό σου. Κακιά στιγμή είναι και όταν ένας αγρότης πάει στο χτήμα του και μια μέρα ένα φίδι τον τσιμπήσει. Κακιά στιγμή είναι όταν σπάσει το τακούνι σου στο δρόμο ενώ περπατάς.
Δεν είναι κακιά στιγμή όμως, όταν τα πλακάκια του πεζοδρομίου είναι σπασμένα και στραμπουλίξεις το πόδι σου. Δεν είναι κακιά στιγμή όταν σκάσει το λάστιχό σου εξαιτίας μιας λακούβας στο οδόστρωμα που έπρεπε να είχε επισκευαστεί. Κάποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους και αυτοί έχουν την ευθύνη. Δεν είναι κακιά στιγμή, όταν δολοφονήσεις έναν άλλον άνθρωπο ή ζώο. Σημαίνει ότι είσαι ένας χαρακτήρας που δεν έχει κανένα φραγμό, αδίστακτος και επικίνδυνος για την κοινωνία. Παρομοίως, ένας ανεμβολίαστος νοσηλευτής είναι τόσο ανεύθυνος και κακός, όσο ένας οδηγός που σε κάθε στροφή βγαίνει από την λωρίδα του. Όπως και ένας νάρκισσος μοιάζει με έναν οδηγό που στην εθνική οδό σου βγαίνει στην αριστερή λωρίδα χωρίς φλας με 70 χλμ, ενώ εσύ έρχεσαι με 130. Αυτά είναι μικρά και μεγάλα εγκλήματα, που γίνονται κάθε μέρα.
Για κάθε έγκλημα που γίνεται στην κοινωνία μας είμαστε υπεύθυνοι όλοι: αυτοί που συμμετέχουν στο έγκλημα, όποιο και αν είναι, και εμείς που σιωπούμε σαν να μην ακούσαμε, σαν να μην είδαμε, σαν να μη μας αφορά.
