Ο Αθανάσιος Νικολής είναι απόφοιτος του Τμήματος Μαθηματικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Άμεσα συνέχισε κι ολοκλήρωσε τις Μεταπτυχιακές του Σπουδές στον τομέα “Theoretical Informatics and Systems, Control Theory – Robotics”, αποσπώντας σημαντική διάκριση. Aσκεί το επάγγελμά του στον ιδιωτικό τομέα, έχοντας αποκτήσει ήδη εμπειρία 15 χρόνων.
Τον ευχαριστούμε θερμά, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας, να γράψει για τους αναγνώστες μας.
Γράφει ο Αθανάσιος Νικολής
Η διαδικασία των Πανελληνίων Εξετάσεων αποτελεί εδώ και χρόνια ένα καίριο ζήτημα και γίνεται κάθε χρόνο αντικείμενο ανάλυσης, ιδίως κατά τη διάρκεια της περιόδου που διανύουμε τώρα. Στο παρόν άρθρο, θα προσπαθήσω να αποδώσω γραπτώς τη δική μου οπτική πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Καταρχάς, η πολυετής μου εμπειρία, μου έχει αποδείξει πως οφείλω κάθε χρόνο να επικεντρώνομαι πρώτα απ’ όλα στην ψυχολογική κατάσταση των παιδιών κι έπειτα στη μαθησιακή τους πρόοδο. Το γεγονός αυτό φαίνεται παράδοξο, εάν αναλογιστεί κανείς πως οι γνώσεις μου θα έπρεπε να περιορίζονται στις Θετικές Επιστήμες, εξαιτίας του αντικειμένου κατάρτισής μου. Ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη, δεν υπάρχουν όρια κι εμπόδια όταν ένας καθηγητής έχει αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά και εις βάθος με τον κάθε μαθητή του, που αγωνίζεται όχι μόνο για την εισαγωγή του σε μια σχολή Ανώτερης ή Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά και για την ομαλή μετάβασή του στον πολύπλοκο και πολύπλευρο κόσμο των ενηλίκων.
Θα συνεχίσω με τη βασικότερη λέξη που πρέπει να διακατέχει το μυαλό των μαθητών, που προετοιμάζονται για τον μεγάλο “αγώνα”: πειθαρχία.
– Πειθαρχία σε αυτά που πραγματικά θέλουν ή στην αναζήτηση των καταστάσεων που θα τους κάνουν ευτυχισμένους.
– Πειθαρχία, ώστε να μην αφήσουν τον εαυτό τους να παρασυρθεί από το μεγάλο κενό και την απουσία του σχολείου, το διάστημα αυτό της απαγόρευσης κυκλοφορίας.
– Πειθαρχία, ώστε να μην επιτρέψουν να επηρεαστεί άρδην η απόδοσή τους, καθώς είναι αυτονόητο ότι ως έναν βαθμό θα πραγματοποιηθεί μία πτώση, ελπίζω παροδική, της μαθησιακής τους επίδοσης.
Υπάρχουν μικρές αλλά ουσιώδεις πράξεις που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε στο κοντινό περιβάλλον του μαθητή, έτσι ώστε να τον ενισχύσουμε ψυχολογικά.
Θα ξεκινήσω με την οικογένεια. Καθίσταται απαραίτητη η ψυχολογική στήριξη του μαθητή από μέρους όλων των μελών της οικογένειάς του, καθώς και ο σεβασμός τους στον χώρο του, για παράδειγμα, προσφέροντάς του την αναγκαία ησυχία. Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να λείπει η συνεχής ένδειξη κατανόησης ως προς τις δυσκολίες και ανησυχίες του παιδιού, που σχετίζονται τόσο με τα μαθήματα όσο και με την διακυμαινόμενη ψυχοσύνθεσή του.
Και θα συνεχίσω με τον αμοιβαίο χαρακτήρα που πρέπει να λάβουν όλα όσα προαναφέρθηκαν, από τη μεριά των μαθητών. Πιο αναλυτικά, είναι ωφέλιμο και τα ίδια τα παιδιά να προσπαθούν να μπουν στη θέση των γονιών τους, δείχνοντας αμέριστη εκτίμηση προς τις θυσίες τους, οικονομικές αλλά και ψυχικές, που καταβάλλουν για να καλύψουν τις φροντιστηριακές τους και όχι μόνο, ανάγκες.
Εκτός, όμως, από το οικογενειακό τους περιβάλλον, τα παιδιά πρέπει να αναζητούν με σύνεση και τη συμπαράσταση των καθηγητών, προπονητών ή φίλων, στους οποίους είναι καλό να απευθύνονται, προκειμένου να μοιραστούν οποιαδήποτε απορία ή ανησυχία και να τους συμβουλευτούν. Μάλιστα, η προσωπική μου εμπειρία μαρτυρά το μεγάλο όφελος των μαθητών που είχα κι έχω την τιμή να μ’ εμπιστεύονται, όχι μόνο στον τομέα της εκμάθησης αλλά και της προσωπικής, σχεδόν φιλικής σχέσης που αναπτύσσουν μαζί μου. Η χαρά μου είναι κάθε φορά πρωτοφανής, καθώς παρατηρώ τα παιδιά να προοδεύουν ταχύτατα, αμέσως μόλις τους δείξω ότι πιστεύω σε αυτούς, στις δυνατότητές τους και στην εκπλήρωση των στόχων και των επιθυμιών τους. Η διαπίστωση που προαναφέρθηκε λοιπόν, ότι η ψυχολογία των παιδιών σχετίζεται άμεσα με την πρόοδό τους στις εξετάσεις, δεν πρέπει να λησμονείται ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους γονείς, ούτε από τον ίδιο τον μαθητή.
Τα παιδιά αποτελούν το μέλλον αυτού του κόσμου, επομένως η ευθύνη όλων είναι μεγαλύτερη απ’ ότι φαντάζει.
Φυσικά στη συγκεκριμένη περίπτωση μεγάλη ευθύνη βαραίνει και την εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία μπορεί να στηρίξει τους μαθητές, τους γονείς και τους καθηγητές, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα.
Τέλος, ένα μήνυμα και μία πρόταση προς όλους τους “αγωνιζόμενους” μαθητές:
Ξεκουραστείτε αλλά μην το παρακάνετε. Ασχοληθείτε με ό,τι σας προσφέρει ηρεμία και ψυχική ξεκούραση, αλλά μην λησμονείτε ότι για να τα καταφέρετε θα πρέπει να καταβάλλετε μία ώριμη και πραγματική προσπάθεια.
Και η πρόταση: Για ένα λεπτό καθημερινά να σταματάτε τα πάντα και να δίνετε χρόνο στον εαυτό σας, για να οραματιστείτε ότι περνάτε στη σχολή που επιθυμείτε, ότι πηγαίνετε μετά το μάθημα τη βόλτα σας, ότι παίρνετε αργότερα το πτυχίο σας και ότι βρίσκετε τη ΜΙΑ δουλειά που θα σας αρέσει και θα σας γεμίζει ψυχικά και μέσω της οποίας θα καταφέρετε να εκπληρώνετε κάθε σας επιθυμία. Μην επικεντρώνεστε μόνο στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων. Όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να πιστεύετε στους εαυτούς σας.
Καλή δύναμη!
