Ο Παντελής Κούρος είναι χειρουργός οδοντίατρος, διδάκτορας του τμήματος Οδοντικής Χειρουργικής του Α.Π.Θ. Εξειδικεύεται σε θέματα ελάχιστης οδοντικής παρέμβασης, συγκόλλησης με τους οδοντικούς ιστούς και εφαρμογών πολυμερών και κεραμικών υλικών για υψηλών αισθητικών απαιτήσεων αποκαταστάσεις. Είναι επιστημονικός συνεργάτης της Οδοντικής Χειρουργικής της Οδοντιατρικής σχολής του ΑΠΘ, συμμετέχοντας στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο. Έχει πραγματοποιήσει σειρά διαλέξεων και ομιλιών σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες και έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό επιστημονικών εργασιών σε Ελληνικά και Διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Βραβεύθηκε από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Οδοντικής Χειρουργικής (AODES) για ερευνητική του εργασία. Τελείωσε με διάκριση το MSc Aesthetic Dentistry στο King’s College London. Διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο από το 1998 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Τον ευχαριστούμε θερμά, που ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μας, να γράψει για τους αναγνώστες μας.
Γράφει ο Dr. Παντελής Κούρος
«Λεύκανση Δοντιών» ή «Αισθητική Οδοντιατρική» ή «Οδοντικό lifting»….
…ή bonding….ή «Κοσμητική Οδοντιατρική»… θα μπορούσα να συνεχίσω για το σύνολο σχεδόν του κειμένου, απλώς αναφέροντας τα “trends” ή τις τάσεις, που το σύγχρονο marketing προσπαθεί να επιβάλλει, προσεγγίζοντας τον καταναλωτή. Όπως λοιπόν συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι απαραίτητο πως η μόδα σέβεται τη βιολογία και έρχεται μόνη και χωρίς κινδύνους. Επίσης όμως, αυτό δε σημαίνει, πως οι παρεμβάσεις που γίνονται για τη βελτίωση της αισθητικής από γνώστες του αντικειμένου, προκαλούν ζημιές ή επιφέρουν κινδύνους για την υγεία. Η αλήθεια, όπως πάντα, είναι στη μέση και είναι ευθέως εξαρτώμενη από την κατάρτιση του παρόχου της υπηρεσίας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Οι κοσμητικές παρεμβάσεις, δεν είναι ούτε κάτι νέο ούτε κάτι «επαναστατικό».
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εικόνα της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Ελισσάβετ Α’ με το κάτασπρο πρόσωπο, σύμφωνα με τα πρότυπα ομορφιάς, της τότε αριστοκρατικής κοινωνίας. Η ιστορία που κρύβεται όμως πίσω από αυτή την εικόνα, είναι σημαντικά πιο ανατριχιαστική. Η Ελισσάβετ Α΄, έχοντας ασθενήσει από πανούκλα στα 29 της, αναγκαζόταν να καλύπτει τα σημάδια στο πρόσωπό της, με ένα μείγμα λευκού μολύβδου και ξυδιού. Η τοξικότητα, σε συνδυασμό με την οξύτητα του μείγματος, όχι μόνο κατέστρεφαν ό,τι είχε απομείνει από το δέρμα του προσώπου της, αλλά προκάλεσε και σοβαρά περαιτέρω ζητήματα για την υγεία της, που έφθανε έως και την απώλεια δοντιών. Ως αποτέλεσμα, κάθε νέα δημόσια εμφάνιση της βασίλισσας ήταν όλο και πιο επώδυνη, αλλά και πιο σύντομη. Το παράδειγμα αυτό είναι ίσως το πρώτο γνωστό δείγμα του «συνδρόμου της προσωπογραφίας της προπαγάνδας», της προσπάθειας δηλαδή της αλλαγής της δημόσιας εικόνας μας προς το εξιδανικευμένο, αυτό δηλαδή που τόσο πολύ έφερε σήμερα στη μόδα η κοινωνική δικτύωση και η εικόνα μας στα social media.
Στην οδοντιατρική, η εικόνα που έχει επικρατήσει ως πρότυπο, είναι τα λευκά μεγάλα δόντια που λίγο-πολύ φωτίζουν σαν φάροι μέσα από το στόμα. Η εικόνα αυτή προέρχεται κυρίως από την επικρατούσα βιομηχανία του θεάματος, το γνωστό μας Hollywood και συνεπικουρείται από οικονομικά συμφέροντα μεγάλων οδοντιατρείων της άλλης άκρης του Ατλαντικού, που ανακάλυψαν στη διαδικασία αυτή το σύγχρονό τους Eldorado. Η πραγματικότητα όμως είναι, πως τα δόντια του ανθρώπου είναι υποκίτρινα κι όχι κατάλευκα και στην άκρη τους, που προορίζεται για να κόβουμε τις τροφές, εμφανίζουν εκπληκτικές διαφάνειες, που μοιάζουν με μικρές περιοχές μπλε-γκρι απόχρωσης. Ανάμεσα στους επαγγελματίες οδοντιάτρους, ο ικανός θεωρείται αυτός που μπορεί να αποδώσει τεχνητά αυτά τα χαρακτηριστικά, όμως για τον περισσότερο κόσμο επιτυχία είναι ακριβώς το αντίθετο, το αφύσικα άσπρο και χωρίς χαρακτηρισμούς δόντι, κάτι που όπως προαναφέρθηκε, οφείλεται στα κοινωνικά πρότυπα.
Λεύκανση: Είναι σημείο των καιρών, αλλά πλέον οι περισσότεροι που απευθύνονται σε οδοντιάτρους, ζητούν «λευκά δόντια» ή «λεύκανση», πολλές φορές αδιαφορώντας ακόμη για την παθολογία που ίσως συνυπάρχει στο στόμα τους ή δίνοντας προτεραιότητα στα μπροστά, καθώς «τα πίσω δε φαίνονται». Είναι όμως σημαντικό να αναφερθούν σε αυτή την παράγραφο κάποια στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει όποιος σκοπεύει να αποφασίσει κάτι τέτοιο.
1ον, είναι απόλυτα ασφαλής, εφόσον γίνεται από οδοντίατρο, με πιστοποιημένα σκευάσματα και κατόπιν διάγνωσης για την ύπαρξη ή μη κάποιας παθολογίας (χαλασμένα δόντια ή φλεγμονές ούλων)
2ον, Αποφύγετε με κάθε κόστος λευκάνσεις που πωλούνται στο ίντερνετ ή σε κομμωτήρια ή σε οποιοδήποτε χώρο έξω από το ιατρείο. Για να εξηγήσω πως δεν είναι θέμα εμπορίου ή marketing το τελευταίο, θα πρέπει δυστυχώς να αναλύσω λίγο περισσότερο τη χημεία. Οπότε έχουμε και λέμε: Η οδοντική λεύκανση χρησιμοποιεί υπεροξείδιο του υδρογόνου, ένα υλικό το οποίο διοχετεύει ελεύθερο οξυγόνο μέσα στο δόντι. Η χρήση αυτού του σκευάσματος επιτρέπεται μόνο να είναι καθοδηγούμενη από οδοντίατρο (Ευρωπαϊκή οδηγία Νο 2011/84/EU) για σκευάσματα πιο πυκνά από 0,01%. Οι παραϊατρικές μέθοδοι για να αποφύγουν αυτό το σκόπελο, χρησιμοποιούν κιτρικό οξύ (κοινώς λεμονάδα). Ως αποτέλεσμα έχουμε στην καλύτερη περίπτωση να μην έχουμε κανένα αποτέλεσμα λεύκανσης, αλλά δυστυχώς επειδή το οξύ διαβρώνει την αδαμαντίνη (σμάλτο) των δοντιών κι επειδή το αποτέλεσμα ποτέ δεν είναι επαρκές και οδηγεί σε πολλαπλές επαναλήψεις εφαρμογών, καταλήγουμε σε μη αντιστρέψιμες βλάβες του σμάλτου ακόμη και σε απώλεια δοντιών.
3ον, η λεύκανση δεν πρόκειται ποτέ να σας δώσει το Hollywood smile χαμόγελο, θα σας δώσει όμως ένα φωτεινότερο χαμόγελο με φυσική αισθητική όπως περιέγραψα πιο πάνω κι εφόσον οι οδηγίες του γιατρού και οι διαδικασίες στοματικής υγιεινής τηρούνται απαρέγκλιτα, θα βελτιώσει σημαντικά την αισθητική σας.
4ον, Δεν είστε καλός υποψήφιος για λεύκανση εφόσον φέρετε αποκαταστάσεις (σφραγίσματα ή θήκες) στην αισθητική περιοχή του χαμόγελου, εκτός αν έχετε σκοπό να τα αντικαταστήσετε μετά το τέλος της λεύκανσης. Ο λόγος είναι πως το χρώμα των υλικών δεν αλλάζει από τη λεύκανση. Σε αυτή την περίπτωση ενημερώστε τον γιατρό σας για την μελλοντική πρόθεσή σας να κάνετε λεύκανση έτσι ώστε να την εντάξει από την αρχή στο σχέδιο θεραπείας. Θα σας γλυτώσει από πρόσθετο κόπο και έξοδα.
Όψεις: Χρησιμοποιούνται όταν το αποτέλεσμα της λεύκανσης δεν μπορεί να καλύψει τις αισθητικές μας απαιτήσεις ή όταν οι αλλαγές που θέλουμε να κάνουμε στα δόντια είναι περισσότερες από απλώς το χρώμα. Μπορούν να κατασκευαστούν είτε με ελάχιστο τρόχισμα είτε αναλόγως της περίπτωσης και με περισσότερο ή σε συνδυασμό με ανάλογες θήκες. Το υλικό τους μπορεί να είναι είτε πορσελάνη που κατασκευάζεται στο εργαστήριο και προσφέρει αποτέλεσμα σταθερό χρωματικά στο χρόνο είτε από ρητίνη (υλικό για σφραγίσματα) που κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο απευθείας στο στόμα και μπορεί να δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα για ικανοποιητικό διάστημα, απαιτεί όμως περισσότερες μικροδιορθώσεις στη διάρκεια του χρόνου. Οι όψεις μπορούν να προσφέρουν συντηρητική αντιμετώπιση με αξιόπιστα αποτελέσματα και να βελτιώσουν σημαντικά το χαμόγελο, ειδικά όταν η παρέμβαση περιλαμβάνει το σύνολο της αισθητικής ζώνης (τα δόντια που φαίνονται).
Κλείνοντας αυτό το σύντομο υπόμνημα, θα ήθελα να τονίσω πως η αισθητική δεν έχει κανόνες και δόγματα, είναι προσωπική άποψη και πρέπει να εντάσσεται εξατομικευμένα στον χαρακτήρα και την εμφάνιση του κάθε ατόμου. Θα πρέπει να συζητήσετε με τον γιατρό σας να θέσετε τους εφικτούς ρεαλιστικούς στόχους και το αποτέλεσμα που θα ταιριάζει καλύτερα στο χαρακτήρα και τη συνολική εμφάνιση. Άλλωστε όλοι μπορούμε να φέρουμε στο μυαλό μας εικόνες επώνυμων των οποίων τα τεχνητά δόντια μοιάζουν να κατασκευάστηκαν για άλλο στόμα απ’ ότι το δικό τους. Η φυσική αισθητική είναι πιο σημαντική από την επίπλαστη «γκλάμουρ» αισθητική. Άλλωστε, όπως είπε και ο Richard O. Prum, στο «The Evolution of Beauty: How Darwin’s Forgotten Theory of Mate Choice Shapes the Animal World—And Us», «Desire for beauty will endure and undermine the desire for truth».
Dr. Παντελής Κούρος DDS, MSc, PhD.
Master in Aesthetic Dentistry, King’s College London
Διδάκτορας ΑΠΘ
